در یک سیستم کابل‌کشی ساخت‌یافته، به دلیل رعایت استانداردها و اجرای کابل‌کشی بر طبق اصول و روش‌های تعیین شده از سوی سازمان‌های استانداردسازی شبکه، نیازی به ایجاد تغییرات مداوم در ساختار کابل‌کشی نمی باشد و این امر موجب می‌شود تا این سیستم ثابت مانده و پایداری آن در طی زمان حفظ گردد.
چون در این ساختار، استانداردها تعیین‌کنندهٔ اصول و روش‌های کار می‌باشند، بنابراین هیچ گونه تضاد یا ناساز گاری در ساختار این سیستم دیده نخواهد شد. این بدین معناست که شبکه می‌تواند از تجهیزات تولید شده توسط سازندگان مختلف (چه تجهیزات نرم افزاری و چه سخت افزاری) حمایت نموده و بدون نیاز به تمرکز بر روی یک سازنده خاص (یا یک مارک خاص) به کار خود ادامه دهد.
همانگونه که گفته شد، سیستم کابل‌کشی ساخت‌یافته، از ساختاری کاملاً منطبق بر استانداردها برخوردار می‌باشد. بنابراین در ابتدای طراحی و راه اندازی این سیستم هر گونه تغییر یا جابجایی در شبکه پیش‌بینی شده و امکان اضافه کردن یا ایجاد تغییرات در آن فراهم میگردد.
چون این ساختار به صورتی کاملاً منظم و اصولی پیاده‌سازی می گردد، عیب یابی و کشف خطا نیز در آن بسیار ساده خواهد بود و کافی است که با انجام بررسی‌های ساده به مشکل مورد نظر دست یافت.
در کابل‌کشی ساخت‌یافته، از کاربردهایی که در آینده ممکن است ایجاد شوند مانند کاربردهای چند رسانهای، ویدئو کنفرانسها و … به راحتی و بدون نیاز به ارتقاء سیستم پشتیبانی می‌شود (زیرا در همان ابتدا این نیازها پیش‌بینی می‌شوند).
در کابل‌کشی ساخت‌یافته، شبکه به بلوکهایی تقسیم می‌شود. در صورت بروز مشکل در شبکه، هر بلوک به‌طور جداگانه تست می‌شود و خطایی که در شبکه رخ داده است کشف و برطرف میگردد. به عبارت دیگر، خطایی که در یک قسمت رخ می‌دهد فقط مربوط به همان قسمت می‌باشد و بر سایر قسمت‌ها تأثیری ندارد.
TIA-526-7: این استاندارد، میزان اُفت سیگنال‌ها در فیبرهای نوری تک حالته را اندازه‌گیری و مشخص مینماید و با نام OFSTP-7 نیز شناخته می‌شود.
TIA-526-14-A: این استاندارد، میزان اُفت سیگنال‌ها در فیبرهای نوری چند حالته را اندازه‌گیری و مشخص مینماید و با نام OFSTP-14 نیز شناخته می‌شود.
ANSI/TIA/EIA-568-B.1: این استاندارد(یا متمم)، نیازمندیهای کلیِ یک سیستم کابل کشی را در ساختمان‌های تجاری مشخص می نماید. منظور از B.1، قسمت اول از این استاندارد می‌باشد.
ANSI/TIA/EIA-568-B.1-1-2001: اولین ضمیمه(الحاقیه) به استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-B.1 می‌باشد که حد اقل شعاع خمش برای 4 جفت سیم موجود در کابل‌های UTPو ScTP را مشخص می نماید.
TIA/EIA-568-B.1-2: این استاندارد، دومین ضمیمه به استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-B.1 می‌باشد و نیازمندیهای سیستم اتصال به زمین (ارت-Earth) را برای کابل‌های بهم تابیده در کابل کشی افقی مشخص می نماید.
TIA/EIA-568-B.1-3: ضمیمه سوم به استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-B.1 می‌باشد. در این ضمیمه به فاصله قابل تحمل توسط فیبرهای نوری و همچنین میزان تضعیف در کانال فیبر نوری (برای انواع کابل‌های فیبر نوری ) پرداخته می‌شود.
TIA/EIA-568-B.1-4: ضمیمه جهارم به استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-B.1 بوده و در آن به مسائلی مانند مشخصات کابل کشیِ کابل‌های CAT-6 و کابل‌های فیبر نوری چند حالته با قطر 50/125 میکرون (μm)که از امواج لیزر استفاده می نمایند پرداخته می‌شود.
TIA/EIA-568-B.1-5: ضمیمه پنجم به استاندارد ANSI/TIA/EIA-568-B.1 بوده و به کابل کشی ارتباطاتی (مخابراتی)در محیطهای مخابراتی می‌پردازد.
TIA/EIA-568-B.2: این استاندارد، نیازمندیهای کلیِ یک سیستم کابل کشی را در ساختمان‌های تجاری مشخص می نماید و اجزای سیستم کابل کشی با استفاده از کابل‌های بهم تابیده (Twisted Pairs) را مشخص مینماید. منظور از B.2، قسمت دوم از این استاندارد می‌باشد.
TIA/EIA-568-B.2-1: اولین ضمیمه به استاندارد TIA/EIA-568-B.2 می‌باشد که به مشخصات عملکرد و انتقالِ کابل‌های بهم تابیدهٔ CAT6 در مقاومت 100 اُهم می‌پردازد.
TIA/EIA-568-B.2-2: دومین ضمیمه به استاندارد TIA/EIA-568-B.2 بوده و در واقع اصلاحیه‌ای بر بندهای منتشر شده تا December 2002 می‌باشد.